“Ο ΨΕΥΤΙΚΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ – The false mirror”, René Magritte, 1929
«Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής». Έτσι, μια έννοια που δόθηκε στον πίνακα είναι ότι δεν πρόκειται για καθρέφτισμα μιας εξωτερικής πραγματικότητας, αλλά για μια υποκειμενική εγκεφαλική ερμηνεία, όχι τόσο με την έννοια της όρασης, αλλά περισσότερο με αυτή της διανοητικής δημιουργίας. Ο έξω κόσμος αποτελεί ψευδαίσθηση, μια απεικόνιση παραμορφωμένη από προσωπικές φιλτραρισμένες απόψεις και αισθήσεις. Αυτό καθιστά την αντικειμενική πραγματικότητα ψευδή, ενώ αντιλαμβανόμαστε πως ο εσωτερικός και εξωτερικός κόσμος αναπαριστούν επαρκώς τις δύο εκδοχές του καθρέφτη.
Στο κέντρο αιωρείται η κόρη του ματιού. Ένα μαύρο σημείο που διακόπτει την ευχάριστη σύνθεση είναι σίγουρα ενοχλητικό, μια ενός είδους αρνητική αντανάκλαση, που προσδιορίζει την κακή πλευρά του θεατή, μια δυσκολία, μια κακή σκέψη, κάποιο δυσάρεστο συναίσθημα ή γεγονός. Ταυτόχρονα, συμβολίζει το κενό, το άδειο. Μια άβυσσος ίσως, όπως ο ανθρώπινος εγκέφαλος.
