Απαράμιλλης τέχνης και εκφραστικότητας νεκρικές προσωπογραφίες, που ζωγραφίστηκαν κατά τους τρεις πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες από απογόνους και συνεχιστές των καλλιτεχνών της ελληνιστικής παράδοσης της Αλεξανδρινής Σχολής. Πήραν το όνομά τους από την όαση Φαγιούμ, 85 χλμ νότια του Καίρου, επειδή εκεί ανακαλύφθηκαν τυχαία τα πρώτα δείγματά τους.
Τα πορτρέτα γίνονταν για να μπορούν τα πνεύματα να αναγνωρίζουν τον νεκρό, και ζωγραφίζονταν πάνω σε ξύλο φτελιάς και φλαμουριάς ή πάνω σε λινό σάβανο. Τα μεγάλα εκφραστικά μάτια παρά τη μελαγχολική έκφρασή τους διατηρούν τη φλόγα της ζωής, που ξεπετάγεται μέσα από την πένθιμη γαλήνη τους και κρατιέται άφθαρτη πάνω στο ξύλο.
