Το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού του ματιού, περίπου το 80%, είναι γεμάτο από ένα παχύρρευστο, σαν ζελέ σώμα, που ονομάζεται υαλοειδές σώμα (vitreous body), που διατηρεί το στρογγυλό το σχήμα του βολβού.
Αποτελείται από 99% νερό και 1% κολλαγόνες ίνες, διατεταγμένες έτσι ώστε να είναι διαφανείς για να επιτρέπουν στο φως να περνά. Αυτές είναι συνδεδεμένες με την εσωτερική επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς χιτώνα σε κάποια σημεία με ισχυρή σύνδεση. Με την πάροδο της ηλικίας το υαλοειδές εκφυλίζεται, χάνει την ομοιογένειά του και ρευστοποιείται σταδιακά, τείνει να συρρικνωθεί, και τέλος αποκολλάται από τον αμφιβληστροειδή. Μικρά κομματάκια συμπαγούς υαλοειδούς πλέουν μέσα στο ρευστοποιημένο υαλοειδές και γίνονται αντιληπτά από τον ασθενή σαν μαύρα στίγματα – μυγάκια (μυοψίες είναι ο ιατρικός όρος),που δεν είναι σταθερά, αλλά κινούνται και ακολουθούν τις κινήσεις του βλέμματος.
Όταν γίνεται η αποκόλληση του υαλοειδούς σώματος, αυτό συρρικνώνεται και αποκολλάται από τον αμφ/δή, έρχεται πιο μπροστά, κι οι λεπτές ίνες του αρχίζουν να δημιουργούν έλξεις στην επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς, και καθώς τραβιέται στα σημεία πρόσφυσης με τον αμφ/δή παράγονται λάμψεις, αστράκια ή αστραπές, ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα που μας κάνει να ανησυχούμε. Πράγματι, από αυτές τις έλξεις μπορεί να δημιουργηθεί ρωγμή αμφ/δούς, η οποία χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση με Argon Laser, για να μην εξελιχθεί σε αποκόλληση αμφ/δούς.
Στις περισσότερες περιπτώσεις ευτυχώς, η αποκόλληση του υαλοειδούς σώματος δεν δημιουργεί ρωγμές, δεν απειλεί την όραση και δεν απαιτεί καμία θεραπεία, παρά μόνο αποφυγή από σκύψιμο και σήκωμα βάρους για 1-2 εβδομάδες, μέχρι να σταματήσουν τα συμπτώματα. Σε ένα 5% των ανθρώπων όμως το gel αυτό είναι ισχυρά προσκολλημένο στον αμφιβληστροειδή και μπορεί να προκαλέσει ρωγμή στον αμφιβληστροειδή κατά τη διαδικασία της αποκόλλησής του.
Όταν λοιπόν πρωτοεμφανίζονται φωτοψίες και μυοψίες πρέπει να γίνει άμεσα εξέταση από Οφθαλμίατρο με βυθοσκόπηση με μυδρίαση, για να ελεγχθεί η περιφέρεια του αμφ/δούς με ειδικό φακό, και να διαπιστωθεί αν υπάρχουν ρωγμές. Παράγοντες όπως μυωπία και κυρίως υψηλή μυωπία (όταν υπάρχει περιφερική εκφύλιση αμφ/δούς), προηγηθείσα εγχείρηση καταρράκτη, και τραυματισμός του ματιού, ανεβάζουν το ποσοστό κινδύνου για αποκόλληση αμφ/δούς. Οι μυοψίες δεν εξαφανίζονται ποτέ εντελώς – αφού βρίσκονται στο εσωτερικό του ματιού – αλλά τις συνηθίζουμε. Κάποιοι ασθενείς ενοχλούνται πολύ από τα μυγάκια που συνεχίζουν να τα βλέπουν, κυρίως όταν κοιτάζουν σ έναν λευκό τοίχο ή στον φωτεινό ουρανό. Εκεί το contrast είναι πολύ μεγάλο και τα μυγάκια γίνονται έντονα αντιληπτά. Αντίθετα, σε πιο σκοτεινές συνθήκες ή σε εσωτερικό χώρο, δεν φαίνονται. Γενικά συνιστάται να μην τους δίνουμε σημασία, και να ‘εκπαιδεύσουμε’ τον εγκέφαλό μας να τα αγνοεί, εκτός αν χειροτερέψουν ξαφνικά, γίνουν περισσότερα ή αν βλέπουμε λάμψεις, οπότε χρειάζεται επανέλεγχος με βυθοσκόπηση.